خازن روغنی دائم فیشی

خازن روغنی دائم فیشی وسیله‌ای الکتریکی است که قادر است بار یا انرژی الکتریکی را در خود ذخیره کند و شامل دو صفحه‌ی موازی فلزی است که در میان آن‌ها لایه‌ای از هوا یا عایق وجود دارد. خازن‌ها انرژی الکتریکی را در خود نگه می‌دارند و تحت شرایط خاصی، انرژی الکتریکی ذخیره شده در خود را آزاد می‌کنند و همچنین از آن‌ها برای صاف کردن سطح تغییرات ولتاژ مستقیم استفاده می‌شود. البته از خازن‌های موجود در مدار به‌عنوان فیلتر نیز استفاده می‌شود، زیرا خازن‌ها به راحتی سیگنال‌های متناوب را عبور می‌دهند و مانع عبور سیگنال‌های مستقیم می‌شوند.

خازن دائم که به خازن الکترولیتی یا روغنی نیز معروف هستند، توسط موتورهای AC یا جریان متناوب تک فاز، برای بهینه کردن گشتاور و راندمان موتور استفاده می‌شوند و به صورت پیوسته در مدار وجود دارند، به همین دلیل میزان خرابی خازن‌های دائم بسیار کمتر از خازن‌های راه انداز است. بدنه‌ی این نوع خازن‌ها فلزی یا آلومینیومی و در برخی موارد پلاستیکی است و خروجی آن‌ها دارای دو تا چهار ترمینال با سایز سه و شش بوده و یا دارای کابل هستند. اغلب موتورهای الکتریکی دارای خازن دائمی با ظرفیت 4 تا 100 میکروفاراد و ولتاژ 400 تا 475 ولت هستند.

خازن روغنی دائم فیشی پس از قطع شدن خازن استارت یا راه انداز توسط سوپاپ گریز از مرکز، به سیم پیچی کمکی متصل باقی می‌مانند. ماهیت این خازن‌ها به گونه‌ای است که برای کار مداوم طراحی شده و حتی زمانی که موتور خاموش می‌شود نیز نیروی کار خود را حفظ می‌کنند و از آنجا که موتورهای بزرگ برای تولید گشتاور نیاز به یک خازن بزرگ‌تر دارند، بنابراین خازن دائم بهترین گزینه است.

همه‌ی خازن‌‌ها طول عمر مشخصی دارند. عوامل مختلفی وجود دارد که باعث کاهش یا افزایش آن می‌شود. زمان، دما، جریان و ولتاژ از عوامل موثر در کاهش طول عمر و خرابی خازن‌های دائم هستند. این خازن روغنی دائم که به جای کابل از فیش در آن استفاده شده است، دارای ولتاژ 450 ولت و ظرفیتی بین 4 تا 100 میکرو فاراد است.